یَا خَیْرَ الْمَطْلُوبِین
بعضیا معتقدن که همه آدما بد هستن مگر اینکه خلافش ثابت بشه
بعضیا هم معتقدن همه خوبن مگر اینکه خلافش ثابت بشه
اما نظر من به دسته ی دوم نزدیک تره!
چرا؟
آها الان می گویم
راستش جناب عطار در غزل شماره 418 می گه:
ای دل اگر عاشقی در پی دلدار باش
و منم در پی دلدار هستم، منتهی من این دلدار رو تا حالا ندیدم و نمی دونم چه شکلیه
ممکنه همین آقایی که الان جلوی من نشسته ، دلدار باشه ، کی میدونه! والا
به نظرم تموم خاک ها و راه ها رو بایس ماچ کرد
چمی دونیم ، شاید دلدار از اون جا رد شده باشه
به هر حال ممکنه که یه روزی یه جایی ، دلدار بیاد ، با منو تو همکلام بشه اما نفهمیم که او همون او بوده
بیاید با هم خوب باشیم ،وگرنه اگه بعده ها بفهمیم که همینی که ما امروز باهاش حرفیدیم و تحویلش نگرفتیم همون "او" یا دلدار باشه ها، اون وقته که بدجور ضایع و خجالت زده می شیما
از ما گفتن بود
آی خانوما!
آی آقایون!
آی ایها الناس!
با هم خوب باشیم
راه دوری نمیره به قرآن
اینقدر دنبال گرفتن حال اینو اون نباشیم
یه نمه هم بیایم به هم حال بدیم
نیست کس آگه که یار کی بنماید جمال
لیک تو باری به نقد ساخته? کار باش
یا علی مدد
